سلام
خوبي . حقيقتش رو بخواي دلم براي نوشته هات تنگ شده بود . اين شعرت هم خيلي ارومم كرد و منو ياد اون شعر سهراب انداخت . كه ميگه :
و يك بار هم در بيابان هاي كاشان هوا ابر شد
و باران تندي گرفت
و سردم شد ؛ انوقت در پشت يك سنگ
اجاق شقايق مرا گرم كرد
